Twee duurzame onderwerpen waar ik meer mee wil doen

Waarschuwing: als je eenmaal aan duurzaamheid begint, blijven zich maar nieuwe onderwerpen aandienen die ook niet best zijn voor het milieu en onze aarde. Niet altijd goed voor je gemoedsrust, het lijkt wel of je nooit klaar bent en soms kunnen verschillende duurzame belangen nog aardig met elkaar conflicteren ook. Aan de andere kant voelt het wel heel goed als je weer een nieuwe manier vindt om je leven een pietsie te vergroenen én levert het weer nieuw blogvoer op. Ook niet gek.

Steeds duurzamer leven

Op dit moment zijn twee thema’s waar ik me graag meer op zou willen richten. Ik lees er af en toe over en doe hier een daar een poging om iets in mijn gedrag te veranderen, maar echt substantieel of consequent zijn die pogingen nog niet. Door ze met jullie te delen, hoop ik weer nieuwe impulsen te creëren om ermee aan de slag te gaan. Heb jij je toevallig al wel in deze onderwerpen verdiept? Vertel me dan vooral welke stappen jij zet en welke tips je hebt. Ook als jij er nog niet zo mee bezig bent, hoor ik dat trouwens graag. Sta ik tenminste niet alleen!

Palmolie mijden 

Van palmolie weet ik dat er enorme stukken regenwoud voor gekapt worden, bijvoorbeeld in Indonesië en Maleisië. Dat is dramatisch voor de biodiversiteit van de omgeving. Bovendien houden bomen met hun wortels de grond vast bij hevige regenval. Kap je de bomen of verbrand je de bomen, dan neemt de kans op levensgevaarlijke modderstromen toe. Wil je uitgebreider lezen over de desastreuze gevolgen van palmolie op allerlei gebied, dan raas ik je het artikel van Zaailingen aan.

Het grote probleem van palmolie en -vet is dat het zo goedkoop is. Goedkoper dan andere (plantaardige) alternatieven, daarom wordt het overal en nergens ingestopt. Dat het in chips en andere snacks zit, zal je wellicht niet verbazen, maar ook in allerlei verzorgingsproducten, groentebouillonblokjes en zelfs bruine bolletjes ontkom je er niet aan, om maar wat dingen te noemen.

Ik ondervang dit deels doordat ik zoveel mogelijk dingen zelf probeer te maken. Dat scheelt veel verpakkingsmateriaal en afvalvermindering is een onderwerp waar ik al langer mee bezig ben. Je vermijdt op die manier niet alleen een volle vuilniszak, maar ook allerlei hulpstoffen die in kant-en-klaar voedsel zitten. Zoals palmolie dus.

Minder microplastics

Met het mijden van plastic ben ik al een jaar actief bezig. Het gaat op het ene moment soepeler dan op het andere, dat geef ik eerlijk toe, maar ik doe mijn best. Microplastics zijn een ander verhaal. Dat zijn de ieniemini plasticdeeltjes die verstopt zitten in allerlei producten.

Je vind de kleine stukjes plasticstukjes bijvoorbeeld in verzorgingsproducten als tandpasta, shampoo en crèmes bijvoorbeeld. Ja, serieus. Bizar idee hè? En dat ze zo klein zijn, is in dit geval geen goed teken. Het betekent dat ze niet zomaar weg te filteren zijn. Door ons doucheputje heen spoelen die deeltjes plastic zo de natuur in.

De andere grote boosdoener als het om microplastics gaat, is synthetische kleding. Per wasbeurt komen, schrik niet, miljoenen minideeltjes plastic in het water terecht, die daarmee in zee en zelfs in ons voedsel belanden. Ook als je geen vis eet: er zijn inmiddels al plastic deeltjes in producten als honing en bier aangetroffen. Kun je nagaan hoe zeer de natuur al doordrongen is van plastic.

Om me duurzaam te kleden, ga ik in de eerste plaats voor fair en tweedehands. Dat beperkt natuurlijk het gemak waarmee je kleding kunt vinden al deels. Dat vind ik helemaal niet erg – het voelt goed om niet bij te dragen aan een verziekte kledingindustrie – maar het maakt wel dat ik het lastig vind om mezelf nog meer beperkingen op te leggen. Nu ik kennis heb gemaakt met ultiem zachte duurzame stoffen als biokatoen en tencel neig ik als vanzelf meer naar natuurlijke materialen, maar ik heb ook nog veel synthetische kleding in mijn kast hangen. Dit is iets waar ik zeker aan wil werken.

Ecorexia

Herkennen jullie het gevoel dat er thema’s blijven liggen in je leven? Enerzijds weet ik dat je niet alles tegelijk kunt aanpakken, anderzijds geven ze me het onrustige gevoel dat ik aan iets blijf bijdragen terwijl ik beter weet. Er is zelfs een term voor: ecorexia. Ik wil niet dat duurzaamheid mijn leven op een negatieve manier gaat overheersen, maar ik kan dingen ook niet ‘onweten’.  Wat is jullie tactiek in dit soort gevallen?