To capsule or not to capsule

Ik weet niet precies hoe lang ik het fenomeen ‘capsule wardrobe’ al ken. Ik weet wel dat ik vroeger – lees: ergens in mijn tienerjaren – wel eens las over de basics die iedereen in haar (het ging zelden over mannenmode) kast moest hebben hangen. De zwarte blazer, de perfecte spijkerbroek, de witte blouse, de little black dress, ik vond het toen al onzin.

Verkooppraatje
Goed, misschien waren deze Glamour-tips meer gericht op de vrouw van 35 dan op een puber van 15, maar ergens heb ik altijd weerstand gehouden tegen het idee. Zeker, inmiddels ben ik heel blij met een spijkerbroek die altijd goed zit, maar het idee dat er een standaardgarderobe bestaat die voor iedereen werkt? Ik geloof er niet in.  Dat heb ik altijd een beetje een Assepoester-achtig consumptiepraatje gevonden: geef nu een half maandsalaris uit aan deze spijkerbroek en al je verwassen H&M-etjes veranderen als bij toverslag in heuse designerstukken. Na-ah.

Capsule in het kort
Nog even terug naar de basis. Een capsule wardrobe is een beperkte garderobe op seizoensbasis (dat kan per drie maanden zijn, maar ook per half jaar), waarbij je probeert met een uitgebalanceerd aantal kledingstukken ‘rond te komen’. De overige stukken, bijvoorbeeld de stukken die niet bij het seizoen passen, berg je op buiten je kledingkast. Per periode kies je een nieuwe ‘capsule’. Omdat je met een beperkt aantal kledingstukken doet, is het belangrijk dat deze onderling goed te combineren zijn.

Zo doe ik het nu
Op dit moment heb ik een lijst van alle kleding die ik bezit. Daarbij heb ik ook aangetekend welke stukken ik de afgelopen maanden wel en niet heb gedragen en een favorietenlijst gemaakt. Ik heb zelfs proberen te omschrijven waarom mijn favorieten me zo aanspreken en waarom ik de andere stukken minder graag draag. Zo hoop ik langzamerhand mijn eigen stijl te kunnen definiëren.

Goed voorbeeld
Ik volg best veel bloggers die zich al aan de capsule wagen: Naoki, Bluebell Forest, Team Confetti, Ik ben Iris niet, Kim Buining, de DIY Diva en All About Fair Fahsion (die stoere dame die dit jaar zelfs het hele jaar dezelfde jurk draagt!). De een draagt veel vintage, de ander neigt naar sportief, weer een draagt kleurrijke, funky kleding, neigt naar klassieke stukken of maakt alles zelf. Geen van allen heeft één op één mijn stijl en dat hoeft ook helemaal niet. Hun lichaam, leven en smaak zijn immers anders dan de mijne. Maar deze bloggers laten me stuk voor stuk zien dat een capsule wardrobe niet hetzelfde is als een suffe collecties van ultieme basics. In tegendeel: het zou moeten draaien om wat ík graag draag, wat mij flatteert en wat bij mij past. Of dat nu galajurken of bananenpakken zijn.

Van mijn favorietenlijst naar een capsule wardrobe lijkt niet meer zo’n grote stap. Er zijn steeds meer dingen die me aanspreken aan de capsule wardrobe, maar toch ook aspecten die me aan het twijfelen brengen of dit wel is wat ik zoek en wil.

Wat me aanspreekt:

  • De beperking
    Op vakantie realiseerde ik me weer dat ik graag met weinig spullen doe. Ik ga gerust 3 weken met handbagage op reis en dan heb je het gewoon niet voor het kiezen elke dag. Toch loop ik er dan heus niet als een slons bij en weet ik voor elke gelegenheid wel iets te vinden. En zelfs in zo’n beperkt repertoire ontwikkel je je voorkeuren. Kun je nagaan hoe weinig échte all time-toppers er tussen je kleding zitten.
  • Het overzicht
    Mijn kast is bepaald geen chaos. Sterker nog, het is meestal het netste deel van mijn huis geweest (nu ik met mijn opgeruimde vriend samenwoon is het ongeveer gelijkspel). Ik ben nooit iemand geweest die niet wist wat ze allemaal in de kast had hangen en mijn kast is sinds ik met eerlijke kleding bezig ben alleen maar verder uitgedund. Toch zou het best schelen om de echte seizoensstukken eruit te mikken als ik ze toch niet draag en de minder geliefde stukken ook eens uit zicht te hebben. Eens zien of ik ze mis.
  • Het cadeau-effect
    Dat je je kleding 3 maanden wegstopt, betekent ook dat je het na 3 maanden weer uit een doos mag trekken. Als ik de ervaringsdeskundigen moet geloven, voelt dat als gratis shoppen. En hoewel ik erg probeer mijn hebberigheid op kledinggebied te onderdrukken, voelt iets ‘nieuws’ hebben gewoon best wel goed. Ik ben ooit een stapel kleding kleding kwijt geweest die per ongeluk ruim een jaar in mijn backpack zat, waaronder mijn lievelingsrokje. Man, wat voelde het goed toen ik die kleren weer terugvond. Ik had niet alles gemist (die stukken konden dus eigenlijk wel weg), maar over het weerzien met mijn echte favorieten zou je een aflevering van Memories kunnen maken.
  • Weten wat je echt draagt
    Ik heb die lijst van al mijn kleding dus, maar als je een capsule hebt, wordt het past echt inzichtelijk wat je wel en niet draagt. Het lijkt me ook wel wat om te turven hoe vaak ik stukken aantrek. Dat heb ik wel eens geprobeerd, maar het was niet echt haalbaar met de afwisseling die ik had. Met de beperkte keuzes van een capsule moet het wel lukken volgens mij. Ik lees altijd dat ook mensen met een capsule dingen niet blijken te dragen. Juist door zo’n kleine, overzichtelijke kastinhoud is onderscheid maken makkelijker.
  • Gedwongen tot combineren
    Ook met kledingcombinaties verval ik snel in gewoontes. Die trui hoort bij dat rokje en that’s it. ‘In der Beschränkung zeigt sich der Meister’ zei een docent altijd al over de papers die wij moesten schrijven en dat geldt ook voor kledingcombinaties. Een capsule wardrobe gaat mij gewoon leren een creatieve topstylist te worden, uhu.

Wat me tegenstaat: 

  • Het gekunstelde
    Ergens voelt het gewoon niet zo goed om geen gebruik te maken van alles wat je hebt. Duurzaamheid bestaat voor mij voor een belangrijk deel uit het optimaal benutten van de spullen die je bezit en ze wegstoppen past niet in dat plaatje. Op langere termijn kan het uiteraard inzicht geven in welke spullen je echt nodig hebt en gebruikt, maar op korte termijn vind ik dit een lastig aspect.
  • Het seizoensgebonden zijn
    Ik heb maar beperkt seizoensgebonden kleding. Een enkel jurkje dat echt niet te combineren valt met een dik vest en wat paren echte winterstappers. Maar mijn meeste kleding draag ik gewoon het hele jaar door, hooguit met een wat lagere frequentie. Ik vind het daarom nogal wat om elk seizoen een deel van mijn kast naar de berging te verbannen.
  • Het moeten uithangen van de amateur-meteoroloog
    Dit punt hangt samen met het vorige. Niets zo veranderlijk als een Hollandsche zomer, dat bleek. En hoewel het nu echt definitief over lijkt met zonnige dagen, droom ik ergens nog van een Indian summer in september en oktober. Het lijkt me kortom nogal een klus om op elke omstandigheid voorbereid te zijn (daar ga ik soms op één dag al flink de mist, nee, de storm mee in). Natuurlijk kun je tussendoor je garderobe best aan de weersomstandigheden aanpassen (het zijn immers je eigen regels die je opstelt), maar dat zou dan toch een beetje voelen als falen of vals spelen.
  • Spontane aankopen uitsluiten
    Het  ‘idee’ van een capsule garderobe is dat je je kledingkast per seizoen aanvult. Op het moment van het wisselen van capsule dus. Aan de ene kant goed – impulsaankopen zijn niet zo duurzaam en die voorkom je hiermee – maar aan de andere kant beperkend. Een paar van de topaankopen van dit jaar waren vrij spontaan en had ik niet willen missen. Ik koop graag tweedehands en dan moet je maar net aanlopen tegen wat je zoekt. Een alternatief is om bij het wisselen van de capsules niet meteen de winkels in te duiken, maar wel een lijstje op te stellen met dingen waar je naar op zoek gaat het komende seizoen. En je daar aan te houden natuurlijk.
  • Mijn tassen en schoenen moeten missen
    Ik heb geen kamer vol tassen en schoenen, maar bezit toch een aardige collectie waarmee ik graag afwissel. Bij schoenen vind ik dat vooral fijn voor mijn voeten en het biedt natuurlijk ook mogelijkheden voor nieuwe outfitcombinaties. Ik weet dat ik praktisch gezien onnodig veel tassen heb, maar ben er ook echt aan gehecht, ze hebben bijna allemaal een verhaal (lees het stuk over mijn tweedehands collectie maar). Toch zou het cadeau-effect hier ook goed uit kunnen pakken: als ik elke drie maanden wissel, weet ik tenminste zeker dat ik al mijn tassen gebruikt worden.
  • Het shopgevaar
    Ik ben bang dat dat hele bewuste omgaan met met mijn kledingkast me juist het gevoel gaat geven dat er bepaalde ‘essentials’ missen die mijn stijl/garderobe/leven compleet en briljant gaan maken. En dat wil ik juist niet, ik probeer meer te genieten van wat ik heb. Dingen wegstoppen die je wel hebt en vervolgens op zoek gaan naar dingen om je kast compleet te maken voelt dubbel. Uiteraard is dit bedoeld als een proces om je stijl en voorkeuren echt te leren kennen, maar het voelt toch wat gek. Vooral omdat het ontwikkelen van een capsule wardrobe miskopen niet uitsluit. Wat als ik investeer in de verkeerde basisstukken?
  • Wegdoen om het wegdoen
    Door stukken buiten je capsule te plaatsen, doe je ze natuurlijk niet weg. Maar natuurlijk is het ergens wel de bedoeling om na een capsule eens te evalueren: dat subtop zomershirtje dat je maar heel zelden droeg en nu drie maanden niet echt gemist hebt, moet dat blijven? Waarschijnlijk niet, als je het stijltechnisch bekijkt. Maar inmiddels realiseer ik me heel erg dat wegdoen van kleren die je weinig draagt niet altijd de duurzaamste oplossing is. Niet als er ook niemand anders op die kleding zit te wachten. Aan de andere kant kan het beter leren kennen van mijn smaak me voor toekomstige miskopen behoeden. Am I overthinking this?

Hoe nu verder
Jongens, ik vind het maar lastig. Hoewel ik een aardige lijst met kritische noten heb neergepend, begin ik onbewust toch meer en meer warm te draaien voor het idee van een capsule. Ook omdat ik weet dat veel gebruikers in praktijk wel heel erg enthousiast zijn, ook de nuchtere types die in eerste instantie wat meer cynisch tegenover het hele capsule concept stonden. Het is geen beslissing voor het leven, dus ik kan het tenminste een kans geven.

Intussen heb ik me ingeschreven op het gratis capsule stappenplan van Essential Living, dat ik de komende tijd per mail zal ontvangen. Gisteren zat mail 1 in mijn digibus en daar werd ik meteen heel enthousiast van: het draait niet om de meest minimalistische garderobe, maar om een garderobe met wat voor mij essentieel is. Dat betekent dat eigen regels maken niet alleen een optie, maar zelfs een must is. Het gaat immers om het ontwikkelen van een garderobe die ik graag draag, niet een waarin Jeanette in Parijs en Jannie om de hoek de straat op willen.

Het is belangrijk dat ik het zie als een proces: zeker een eerste capsule hoeft niet perfect te zijn. Mijn kleding gaat niet in een kluis die pas over drie maanden weer opengaat. Ik mag wisselen, iets bijkopen. Ik bepaal zelf de regels en ook wanneer ik er vanaf wilt wijken. Een capsule is geen eindresultaat, maar een manier om je eigen smaak, stijl en voorkeuren (nog) beter te leren kennen. En dat kan absoluut geen kwaad.

  • Ga ik ervoor deze herfst? Ik denk het wel. Om te proberen. Ik ga dus nog niet radicaal wegdoen of bijkopen. Eerst maar eens zien hoe het nu gaat, met de kleding die ik heb. Ik start immers niet bij nul, ik heb me al flink verdiept in mijn draaggedrag het afgelopen jaar.
  • Wat is mijn doel? Het beter leren kennen van mijn kledingvoorkeuren, smaak en stijl. Het ontdekken met hoeveel spullen ik toe kan.
  • Met hoeveel items? Misschien een wat groter aantal dan de veelgenoemde 33 of 37 stuks. Ik denk dat ik me ook hier laat leiden door de favorieten die ik al heb, dan zie ik over 3 maanden wel of er dingen makkelijk afkunnen.
  • Wat telt er niet mee? Mijn werkuniform en -schoenen, ondergoed, sokken, nachtkleding, regenkleding, sieraden en accessoires (schoenen en tassen wel, maar sjaals niet).

Ervaren capsule drager of niet, ik hoor graag jullie tips en gedachten over dit onderwerp. Is een capsule wardrobe iets voor jou of zou het dat kunnen zijn? En vinden jullie het leuk om mijn herfstcapsule te zien als ik die bij elkaar heb gesprokkeld?