Kookboek naar mijn hart: Love & Lemons

love-and-lemons_coverVeel te lang geleden beloofde ik op Facebook al mijn bevindingen van Love & Lemons te delen, één van mijn favoriete kookboeken op dit moment. Wie mijn blog een beetje volgt, weet dat ik geen vegetariër ben (ik leg je hier uit waarom), maar wel een groot groentefan. Ik heb nooit echt begrepen waarom een maaltijd om vlees zou moeten draaien en als ik bedenk wat ik ’s avonds ga eten – daar begin ik vaak bij het ontbijt al over na te denken – start ik met de groenten, waarna ik de rest erbij verzin. Vlees staat als ik de keuze heb eigenlijk nog zelden op het menu. Groentes zijn de basis. Het is dan ook niet zo gek dat ik fan ben van kookboeken die het op dezelfde manier aanpakken. Zoals de welbekende boeken van Yotam Ottolenghi, maar ook Love & Lemons dus.

Mijn liefde voor dit boek van de gelijknamige blog wakkert al op bij de indeling: in elk hoofdstuk staat een bepaalde groente of groentesoort centraal. Op alfabetische volgorde nog wel, dus dan heb je mij als voormalig boekenterugzetster in de bibliotheek (beste bijbaan ooit) natuurlijk al voor je gewonnen. Tel daar de tot watertanden aanzettende foto’s die foodbloggers eigen zijn en de frisse look met accenten in mijn lievelingskleur geel bij op – helaas te vaak verguisd, de kleur van de zon, kuikentjes, custardpudding.. ik bedoel maar! – en ik heb eigenlijk al niets meer te klagen.

20161008_141304Variëren
Net als op de blog draait het om makkelijke, originele smulmalen waarbij je vooral wordt aangemoedigd om er je eigen draai aan te geven. In kookboeken en -programma’s draait het wat mij betreft iets te vaak om ‘doe het precies zo, want anders gaat het helemaal mis’. Snap ik wel, want als we het zelf ook kunnen verzinnen, brokkelt hun bestaansrecht af. Maar bij mij in de keuken draait het meer om ‘goh, wat heb ik nog in de koelkast, waar heb ik zin in, zal ik dit erbij gooien, hoe smaakt het nu?’ en gaat het eigenlijk zelden mis.

Ik heb best een aardige verzameling kookboeken, maar er heel vaak uit koken doe ik eigenlijk niet. Dat betekent niet dat ik ze niet gebruik trouwens. Juist op momenten dat het volgende eetmoment nog eindeloos ver weg lijkt (ik weet het, in mijn comfortabele Nederlandse leefsituatie is dat nooit écht zo) is door kookboeken bladeren een van mijn favoriete bezigheden. Ik sla de ideeën ergens op in het ik-wil-dit-eten-laatje in mijn hoofd, maar als ik daadwerkelijk de keuken in moet, is dat zelden met een kookboek in de hand.

Als dat op schaarse momenten wél het geval is, gaat dat er nogal anarchistisch aan toe: ik laat de invulling afhangen van behoorlijk wat onzekere factoren als mijn voorraadkast, supermarktaanbiedingen en  last but not least: mijn stemming. Ook het afwegen van ingrediënten en de jacht naar de juiste specerijen zijn pietluttigheden waar ik mijn tijd liever niet aan verspil. Zo takelde ik ooit deze ginger snaps ooit toe tot appelkoekjes, waarbij alleen de boter gespaard bleef. Extreem gevalletje, maar ik bedoel maar. Toch had ik die koekjes zonder dit recept nooit gebakken, dus ere wie ere toekomt.

Dat is dus waarom ik Love & Lemons zo waardeer: de schrijfster moedigt je actief aan om de gebaande paden te verlaten. Dit is een stukje uit de inleiding en het verwoordt precies hoe ik altijd te werk ga. Ik heb mijn goeroe gevonden, dat is duidelijk.

love-and-lemons-inleiding

Geen verspilling
Love & Lemons stimuleert niet alleen mijn vrijheidsdrang op kookgebied, maar is daarmee ook een wapen tegen voedselverspilling. Een van de redenen waarom ik een hekel aan boeken met vaste dieetweekplannen heb, is dat je ‘2/9 avocado’ moet eten en er verder geen avocado in het weekmenu te bekennen is. Moet de rest dan maar gewoon de vuilnisbak in? Kom op zeg! Ik probeer nooit meer boodschappen te doen zonder een kijkje in de koelkast.

Ik probeer altijd om in elk geval mijn groenten en fruit plasticvrij te kopen – een overblijfsel van mijn plasticdieet – waardoor ik zoveel mogelijk op de markt probeer in te slaan. Inslaan met beleid trouwens, want ik moet me beperken tot één plank in de koelkast, 1/3 vriesvak en 1 voorraadplank, die ik ook nog eens moet verdedigen tegenover hongerige muizen ons oude huis een perfecte overwinteringsplaats vinden.

Als arme student kom ik graag bij de 1-euro kraam, de groenteboer waar alles per bak voor dat luttele bedrag kunt aanschaffen. Je kijgt daar natuurlijk wat op dat moment goedkoop is, dus ik ben wat afhankelijker van de seizoenen geworden (al zitten er heus ook kasproducten bij). Daarom vind ik het extra fijn dat ik in het boek kan zoeken op soort groente, maar tegelijk ook aangemoedigd wordt om mijn lievelingsrecepten gewoon op een andere manier te maken in plaats van te wachten tot de pompoenen ein-de-lijk weer in de kraam liggen te glimmen.

Tips
Als je toch trouwhartig de recepten wilt volgen, even goede vrienden. Maar aanpassingen worden je wel heel makkelijk gemaakt met de basisrecepten voor bijvoorbeeld pesto en humus. Zeker smeersels (ik las laatst dat veel mensen dit een heel vies woord vinden, ik word er zelf juist erg blij van) zijn vaak een bron van plastic en probeer ik dus meer en meer zelf te maken, nog lekkerder ook.

Grote bedrijven komen vaak niet verder dan de tip ‘ook lekker met kip’ bij met veel bombarie als vegetarisch aangekondigde recepten en gelukkig hoef je zoiets in dit boek niet te verwachten. Wel krijg je bij veel recepten een veganistische variant vermeld, iets wat me tegenwoordig meer aanspreekt. Een deel van de recepten is sowieso al helemaal plantaardig, dus ook als je op die manier eet is het boek een aanrader.

love-and-lemons_catDe kat is ook fan – van het leeslint.

Enchiladas
Afgelopen week kookte ik deze enchiladas met pompoen – een combinatie die ik zelf nog nooit bedacht had – en zoals gebruikelijk paste ik het recept enigszins aan. In plaats van bosuitjes (vaak van die grote bossen verpakt in veel te veel plastic, onhandig) gooide ik de halve rode ui die ik nog had door de vulling. Ook mijn restje champignons gingen erbij. Door de saus gooide ik een van de groene pepers en twee tenen knoflook. Een maaltijd zonder knoflook is wat mij betreft niet compleet.

Love & Lemons is met 30 euro geen goedkoop kookboek, maar door de eindeloze inspiratie vond ik het de prijs zeker waard. Heb je dat bedrag niet zomaar even liggen, dan kun je op de blog ook je lol op met fijne recepten. Of je komt het boek gewoon even bij me lenen. Wil ik wel blijven eten!

20161008_141429