Wat ik lastig vind aan minimaliseren

minimalism-is-not-the-lack-of-something

Als iemand me een jaar geleden had verteld dat ik stukken zou schrijven over minimalisme, had ik hem vierkant uitgelachen. En iedereen die mij een beetje kent had vrolijk meegedaan: haha, mafkees. Hermien is dat meisje dat zegt: ‘Nu is mijn kamer écht vol’ en dan de volgende week met een tweedehands poef aan komt zetten die absoluut een plekje verdient.

Nu is er misschien op het oog niet veel veranderd. Die poef staat er nog steeds, ingeklemd tussen dat leuke kringloopkrukje en mijn LP-collectie. Toch schrijf ik inmiddels regelmatig over mijn mindermissie. Dat er en hoop niet gebruikte spullen de deur uit zijn – je zou het niet zeggen – betekent echter niet dat ik minimaliseren nooit verdraaid lastig kan vinden.

Gelukkig biedt het internet immer een oplossing. Daarom zocht ik bij elk moeilijk punt waar ik tegenaan loop tips van ervaren minimalisten. Met af en toe een ouwetje van mezelf, omdat het opschrijven toch iets makkelijker blijkt dan het doen en een geheugensteuntje nooit kwaad kan.

Hier loop ik tegenaan bij minimaliseren

Goede dingen wegdoen

Ik ben er gewoon mee opgevoed dat je dingen pas weg doet als ze op of versleten zijn. Daar is natuurlijk niks mis mee, maar als je minder consequent geweest bent in je aankopen, komt er een moment dat je huis vol ligt met spullen die je niet gebruikt.

Ik ben niet iemand die wegdoet om het wegdoen. Tuurlijk, ik werd ook gek toen ik elke dag mijn bestek moest uitgraven uit mijn servieskast, maar ik ben niet iemand die per se het best gedijt in grote (of kleine), galmende, lege ruimtes. Ik houd best van spullen om me heen: spullen die me inspireren, spullen met mooie herinneringen eraan. Maar er zijn ook spullen waar je blij noch geïnspireerd door wordt en die gewoon in de weg liggen, omdat je ze niet meer nodig hebt.

Wijze les:

  • Denk niet in geld maar in grondstoffen. Niet: wat heeft het me gekost, maar: wat ligt hier aan grondstoffen en energie te verpieteren? (KouweKleren)
  • Zoek een goede bestemming. Liefst een directe, zodat je zeker weet dat het goed terecht komt. Door je kleding aan je huisgenoten te doneren, die je het dan ook daadwerkelijk ziet dragen bijvoorbeeld. Maar anders is een meer indirecte plaats als de kringloop of het Leger de Heils ook goed (KouweKleren)

Iets wat ik gekregen heb wegdoen

Noem me sentimenteel, maar als iemand de moeite heeft gedaan om iets voor mij uit te zoeken, kan ik er moeilijk van scheiden. Niet eens uit vrees dat diegene zal vragen waar het gebleven is – volgens mij durft niemand dat  – maar het voelt gewoon ondankbaar om iets waar iemand tijd, moeite en geld in gestoken heeft weg te doen.

Wijze les:

Als je een cadeautje krijgt, is het jouw taak om het cadeautje in ontvangst te nemen en de gever te bedanken, niet om het voor eeuwig te bewaren. (Light by Coco)

Cadeautjes vragen

Wat vraag je cadeau als je eigenlijk vooral minder wil hebben? Praktische cadeaus die je nodig hebt zijn altijd goed en ik ben niet tegen verlanglijstjes, maar het voelt ook weer ongezellig om je boodschappenlijst aan je gasten voor te leggen.

Wijze les: 

  • Communiceer. Je hoeft mensen niet te overtuigen van minimalisme, maar laat mensen weten aan hoe jij erin staat en waarom (Moeders Minimalisme). Schrijf er bijvoorbeeld een blog over, wil ook nog wel eens helpen.
  • Vraag om ervaringen in plaats van om spullen of om dingen die op gaan (Growthinkers)

De luxe, iets duurdere variant van iets praktisch – en dat is de duurzame versie vaak automatisch – kan meer als een cadeau voelen (deze verzin ik ter plekke). Hoera voor de sojakaars en theedoeken van biokatoen die ik van de Sint kreeg.

Boeken en LP’s

Ik houd van boeken, ik houd van LP’s. Stiekem vind ik het helemaal niet erg om een (over)volle boekenkast te hebben. Ik lees graag, veel en ik trek boeken gerust meerdere malen uit de kast. Ook plaatjes draaien is voor mij echt iets anders dan een Spotify-playlist aanzetten. Dan ben ik actief bezig met muziek, luister ik bewust en is dat vaak ook het enige wat ik op dat moment doe. Pas als de boel er echt niet meer in past (en een grotere kast is zoals je begrijpt ook geen optie) zal er echt iets uit moeten. Toch vind ik het dan moeilijk afscheid nemen, zeker van de gekregen exemplaren.

Wijze les:

  • Minimalisme gaat niet om iets ontberen, maar je richten op wat belangrijk en essentieel is (Growthinkers). Zo lang je plezier aan dingen beleeft, hoeven ze dus niet weg.
  • Koop (en vraag) boeken tweedehands voor een prikkie. Als je ze uit hebt en niet nog eens gaat lezen, kunnen ze gewoon weer terug naar de Kringloop (Awkward Duckling)

De kringloop weerstaan

Bij de kringloop kan ik los gaan. Daar hoef ik niet na te denken over waar dingen gemaakt zijn en door wie. Ze zijn er al en het is zonde om ze niet te gebruiken. Daar zit meteen de crux: het is dus ook zonde als ík ze koop, maar niet gebruik. Hoe houd ik me in?

Wijze les:

  • Koop kleding alleen als je het minstens 30 keer gaat dragen (Livia Firth). Ook voor andere spullen kun je natuurlijk zo’n limiet stellen.
  • Bedenk: Waaróm heb ik dit nog niet? Misschien is de reden wel dat je prima zonder kunt (Zenzoekers)

Winacties

Hallo, ik ben een Nederlander hè? Gratis is willen. Als kind deed ik het liefst mee aan álle acties, waardoor mijn ouders noodgedwongen de limiet op één postzegel voor prijsvragen per maand stelden. In het internettijdperk is meedoen aan winacties niet alleen gratis, ze zijn in de blogwereld ook alom vertegenwoordigd. Heel verleidelijk om met alles mee te doen, helemaal als het om mooie, eerlijke spullen gaat. De kans dat je wint is maar klein, toch?

Wijze les:

Sluit verleidingen uit, lees geen nieuwsbrieven. (KouweKleren)  Klik niet op win-artikelen. Wat niet weet, wat niet deert.

Nu ik dit zo heb opgeschreven, denk ik dat het vooral belangrijk is om te bedenken waar je het voor doet. Ik minimaliseer niet om een leeg huis te krijgen, maar om mijn tijd nuttiger te besteden. Minder stof, minder rommel, meer overzicht en meer profijt van wat ik wél heb.

Ook word ik me steeds bewuster van de milieu-impact van alles wat ik bezit. Hoewel er langzaam steeds meer uitgaat, wil ik daarom vooral waken over wat erin komt. Niet alleen de hoeveelheid, maar ook de kwaliteit, de achtergrond, wie het heeft gemaakt en wat dat voor impact heeft gehad.

Op basis van die doelen wil ik beslissingen maken over mijn bezittingen en de controle die ik heb over wat er mijn leven aan spullen inkomt vergroten. Grote kans dat ik daarom nooit volledig minimalistisch zal leven, maar wat zou dat? Het is geen race om de minste spullen, geen doel op zich, maar één van de middelen om me te richten op wat ik belangrijk vind. 

Ben jij ook bezig met minimaliseren? Wat vind jij het allerlastigst? En wat geeft je houvast?