Je verdedigen als je goed probeert te doen
Ik blog nu een maand of tien en er zijn steeds meer mensen die dat weten. Dat levert vaak ontzettend leuke reacties op – ook in real life – van mensen die me vertellen dat ik leuk schrijf (lief!) of die aangeven dat ik ze op een bepaalde manier aan het denken heb gezet (héél tof!). Toch leveren mijn blogactiviteiten wel eens ongemakkelijke momenten op. Dan doel ik niet op het awkward gevoel van het poseren voor een outfitpost, maar in gesprekken over groene onderwerpen. En die ongemakkelijkheid is soms wederzijds.
Je hoeft je niet te verdedigen
Een veelvoorkomende situatie: ik zie iemand stralend binnenkomen in een toffe outfit die hem of haar ontzettend goed staat. Ik maak een compliment, waarop diegene direct met een verontschuldiging komt dat iets niet duurzaam/eerlijk/verantwoord of ‘maar gewoon van de H&M’ is. Ongemakkelijk en onnodig. Ten eerste vind ik het stiekem een compliment dat je blijkbaar wel iets van me gelezen hebt, anders zou je niet weten hoe ik erin sta. Ik begin niet zomaar met jan en alleman discussies over duurzaamheid. Blijkbaar denk je er wel eens over na waar je kleding vandaan komt en dat is top.
Ten tweede zijn mijn keuzes geen aanval op die van jou. Het heeft bij mij ook tijden geduurd om tot bepaalde keuzes te komen, dus waarom zou ik van jou verwachten dat je na het lezen van één artikel meteen je leven omgooit. Daarbij komt nog dat ik absoluut geen weet heb van wat voor geweldigs jij allemaal uitspookt in je vrije tijd. Misschien werk je bij het dierenasiel, doe je boodschappen voor je zieke buurvrouw, speel je trouw bordspelletjes met je dementerende opa, zit je bij de vrijwillige brandweer of nog iets veel bewonderingswaardigers. Er is zoveel dat ik níet doe op groen gebied, laat staan op andere terreinen. Iedereen draagt op een eigen manier iets bij aan deze wereld en mijn keuzes zijn niet de enige, laat staan de beste. Dus waarom zou ik over je oordelen? Mijn maatstaven hoeven de jouwe niet te zijn en je hoeft je dus niet te verdedigen.
Maar ik ook niet
Ik voel me soms voor het blok gezet. Natuurlijk praat ik graag over de onderwerpen die me aan het hart gaan, maar het is niet het enige waar ik mee bezig ben en het is ook niet de bril waardoor ik alles bekijk. Als iemand me een ‘niets voor jou’ in de mond legt als ze me hun nieuwe jas laten zien, word ik op een bepaalde manier gedegradeerd tot iemand met een heel beperkt wereldbeeld. Mag ik alsjeblieft zelf bepalen of ik wel of geen oordeel uitspreek? Een compliment is een compliment en geen verkapte kritiek of opening om je de les te lezen vanuit mijn vermeende morele superioriteit. Als je met me wilt praten over duurzaamheid of eerlijke kleding doe ik dat supergraag, maar stel me dan liever een vraag of leg me een kwestie voor waar je het over wilt hebben.
Anderen verdedigen
Het grappige is, dat ik het vaak veel makkelijker vind om anderen te verdedigen. Ik heb een grenzeloze bewondering voor iedereen die – vaak tegen de stroom in – een keuze maakt voor een hoger moreel doel. Als iemand zichzelf daarvoor iets ontzegt, bijvoorbeeld door geen zuivel meer te eten omwille van de wantoestanden in de zuivelindustrie of zero waste proberen te leven om de zee te sparen, kan ik daar alleen maar respect voor hebben.
Ik merk dat mensen soms geneigd zijn om in het negatieve te denken over dingen die nieuw voor ze zijn: ‘wat moeilijk’, ‘wat overdreven’, ‘het heeft toch geen zin’, ‘dat je daar tijd voor hebt’ en ‘dat kan niet gezond zijn’ zijn opmerkingen die ik vaak hoor als het gaat over groene principes (niet per se míjn principes). Daar kan ik slecht tegen en ik begrijp het ook niet zo goed. Vanwaar die negativiteit?
Als dat over een ander gaat, ben ik altijd bereid om voor een portie respect te pleiten en heb ik mijn argumenten klaar: ‘diegene doet dat uit overtuiging voor de goede zaak, dat is toch mooi?’ en ‘je kunt ervan uitgaan dat die persoon zich er meer in heeft verdiept dan jij, dus misschien is het goed om eerst te luisteren in plaats van in de aanval te gaan’. Als het mezelf betreft, vind ik het veel lastiger om zoiets te zeggen. Dan voelt het als borstklopperij, iets wat ik juist níet wil. Ook hier geldt: een (kritische) oprechte vraag is altijd welkom, maar wel graag één waar niet meteen een oordeel in schuilt.
Moralisten
Dan zijn er ook nog de mensen voor wie het nooit goed genoeg is. Eet je vega, dan zou het vegan moeten. Koop je eerlijk, dan moet alles tweedehands zijn. En waarom is die hervulbare meeneembeker eigenlijk van plastic? Ook die negatieve oordelen begrijp ik niet goed. Het is ontzettend demotiverend voor iedereen die iets goed probeert te doen als kleine stappen niet genoeg lijken te zijn. Je zou haast nergens meer aan durven te beginnen. Bovendien moet de persoon die alles goed doet in het leven volgens mij nog geboren worden (en daar kunnen we denk ik nog lang op wachten).
Sta open
Ik wil er graag voor pleiten om je op jezelf te richten. Bedenk wat je zelf belangrijk vindt om na te streven en vervolgens wat in je macht ligt om dat te bereiken. Gun jezelf een open blik op de keuzes van anderen, zodat je je kunt laten inspireren in plaats van je tijd te verspillen aan het oordelen over een ander. Daar schiet niemand iets mee op namelijk. Laat je niet ontmoedigen door hoe anderen het aanpakken, maar gebruik wat je kunt gebruiken om jouw eigen principes vorm te geven. Draag wat je belangrijk vindt op een positieve manier uit aan wie ervoor openstaat en realiseer je dat dat nooit de hele wereld zal zijn. Wees niet bang om je meningen bij te stellen als je iets nieuws leert, om een stap te zetten als ‘ie nog niet perfect is en een stapje terug te doen als iets niet blijkt te werken. De waarheid in pacht hebben lijkt me een ontzettend vermoeiende baan.
Comments
Marieke
Mooi geschreven en ik sluit me hier helemaal bij aan! Ik hoop altijd maar dat mensen niet het gevoel hebben dat ze zich bij mij moeten verdedigen, omdat ik mij toevallig met groene onderwerpen bezig houd. Ik ben zelf echt niet perfect en ik zal ook nooit iemand veroordelen omdat iemand niet een duurzame keuze heeft gemaakt. Wie ben ik nou om dat voor een ander te bepalen? Dat zou toch wat zijn zeg 🙂
KouweKleren
Precies! Ik put er maar hoop uit dat iedereen dit ervaart en dat het niet aan mijn belerende toontje ligt. Dat probeer ik in elk geval koste wat kost te vermijden.
Claire
Fijn artikel Hermien! Vooral de moralisten vind ik stom. Dat iemand al een stap zet is toch onwijs goed? Ik ben al heel blij dat iemand überhaupt nadenkt bij wat hij/zij koopt, eet of doet. Ik zou nooit een verwijtend vingertje naar iemand wijzen. Tenminste, dat hoop ik. Ik denk ook echt niet dat dat negatief doen ooit iemand heeft gestimuleerd om zijn gedrag te veranderen.
KouweKleren
Nee, dat denk ik ook niet. Ik word zelf ook liever enthousiast overgehaald door iemand die er al iets van weet en me kan laten zien dat mijn bezwaren (die vaak gaan over ‘dat is toch moeilijk’) helemaal niet op gaan.
Sophie
Goed geschreven! Ik ben het vooral met je laatste alinea eens: richt je vooral op jezelf. Doe wat je kan, leef volgens je eigen waarden en blijf jezelf ontwikkelen. Ik denk dat je dan een gelukkig mens bent 🙂
KouweKleren
Dankjewel! Het helpt mij zelf ook erg om me op mezelf te richten, ook om dingen soms juist niet te doen, al klinkt dat misschien gek. Je kunt nu eenmaal niet alles in één keer veranderen of perfect doen, het kiezen van je eigen prioriteiten helpt om niet ontmoedigd te raken.
Nina || ninamaakt
Oh wauw, wat heb je dit sterk geschreven! Sommige dingen die je zegt zijn herkenbaar en andere zetten me vooral aan het denken over hoe ik zelf (bewust of onbewust) oordeel. Dankjewel daarvoor 🙂
KouweKleren
Dat was voor mij ook erg zo hoor! Inmiddels lukt het me meestal wel om met een open blik naar dingen te kijken, al kan ik soms nog wel erg kritisch zijn op bijvoorbeeld ‘voedingshypes’. Inmiddels lukt het me wel aardig om te denken ‘jij moet lekker doen of laten wat goed voelt’ en is mijn ergernis vooral gericht op mensen die verkondigen dat hun ding de heilige graal voor iedereen is. Toch de moralisten weer, haha.
Marieke | Bluebell Forest
haha, dit is zo herkenbaar! Mensen gaan altijd direct uitleggen dat zij óók niet veel vlees eten en wat hun visie erop is, als ik vertel dat ik geen vlees eet… Heel leuk geschreven 🙂
KouweKleren
Het lijkt wel een reflex, haha! Het zijn juist mijn gesprekken met vegetariërs die zorgen dat ik voor mezelf nu veel beter weet te verwoorden wat ik van vlees en de industrie eromheen vind en waarom ik nog geen ‘absolute’ vega ben en waarom ik me daar voor nu goed bij voel. Openstaan voor elkaars verhaal levert vaak veel inzichten over jezelf op en dat is super waardevol.
Alies
Wat een mooi stuk over een open blik. Daar word ik blij van.
KouweKleren
Raad eens van wie ik die heb meegekregen..
Sofie
Niet bang zijn om een stap terug te doen, dat vind ik ook een mooie. Ik vergeet wel eens dat ik wel vanalles kan testen voor mijn blog, maar als het op de langere termijn niet werkt voor mij of ons huishouden, dat het niet erg is als ik het terugdraai naar iets minder groen. Dan heb ik niet gefaald ofzo, het is ook oké. Leuk dat je me hier weer hebt bij doen stilstaan!
KouweKleren
Om iets tegen je zin (of je gezondheid of wat dan ook) in te doen werkt denk ik alleen maar ontmoedigend, ook op andere terreinen. Iedereen legt prioriteiten anders en dat is juist zo mooi, dan kunnen we elkaar blijven inspireren.
Romy
Wauw, wat een mooi artikel en ik kan me er helemaal in vinden! Als vegetariër voel ik ook weleens de druk om veganistisch te eten. Van die mensen die dan zeggen “Waarom eet je dan wel ei?” of “Die dieren liggen toch al dood in de winkel, dus jouw keuzes doen er niet toe”…Pff, soms kan ik dat soort mensen wel schieten. Het belangrijkste is inderdaad dat je doet waar jij je goed bij voelt en je mag ook best trots zijn op wat je op jouw manier bereikt. Of je nu vega bent of vegan en of je nu duurzame kleding draagt of niet, als we iedereen in zijn waarde laten, wordt de wereld al een klein beetje mooier 🙂
KouweKleren
De druk komt inderdaad van allerlei kanten, maar gelukkig laten de meeste mensen zich niet gek maken heb ik het idee.
Resaarcle
Dat heb je mooi geschreven! Ik heb zelf nog niet veel commentaar gekregen op mijn keuzes of inconsequent gedrag ☺.
KouweKleren
Dat is fijn! Jij schrijft ook altijd heerlijk helder, eerlijk en optimistisch, dus als dat is hoe je ook in het leven staat, kan ik me voorstellen dat niemand daar iets tegenin te brengen heeft.
geertruurzaam
Herkenbaar!
Soms lijkt het wel of groen doen een wedstrijd is waar je op wordt beoordeeld. Te groen voor de een, niet groen genoeg voor een ander. En dan zitten er ook een paar mensen tussen die misschien kleurenblind zijn 😉
KouweKleren
Ja dat is zo jammer. Ik probeer me door mensen te laten inspireren in plaats van dat ik ze langs mijn eigen meetlat leg, die de hunne helemaal niet hoeft te zijn.