Ik vier graag feestjes en als ik er geen reden voor heb, verzin ik die gerust zelf. Zo vier ik met mijn vriend elk jaar op 18 februari dat Pluto op die dag werd ontdekt. Een prachtig excuus om uit eten te gaan of sushi te eten in bed (en natuurlijk naar de sterren te kijken). Die feestjesverzindrift heb ik van mijn ouders: die vierden toen ik zes was dat we met het hele gezin samen honderd jaar werden en dat werd een ware trend in de familie. Iets met zelf de slingers ophangen…

Vandaag heb ik wel degelijk iets te vieren: ik blog drie hele maanden! Ik zie jullie meewarige blikken al voor me: drie maanden? Dat is toch nog niet zo lang? Klopt helemaal, maar toch vind ik het best een feestje waard. Ik beleef elke dag lol aan mijn blog en het heeft me nu al meer gebracht dan ik had kunnen bedenken.

Op dag 1 van mijn Plasticdieet kon ik natuurlijk geen ballon opblazen. Zie je wel dat je er creatief van wordt? 

Wat dan zoal? Nou, dat is een hele lijst:

• Dat ik een geweldig excuus heb om heel veel te schrijven
• Horen dat mensen het ook daadwerkelijk leuk vinden om iets van me te lezen
• Dat een vriendinnetje haar eerste Geitenwollenshirts heeft gekocht
• Dat ik zomaar met mensen aan de praat raak over fair fashion en andere eerlijkheden
• Dat ik lieve en boeiende reacties krijg van mensen die ik helemaal niet ken
• Dat mijn ouders overgestapt zijn op Tony Chocolonely
• Dat ik constant nieuwe duurzame dingen blijf ontdekken
• En inspirerende mensen die het beste met de wereld voorhebben
• Dat ik lekker dingen kan uitpluizen waar ik niks of weinig van weet
• Horen dat ik niet opdringerig of betweterig overkom (mijn grootste angst)
• En een excuus om naar leuke evenementen te gaan

Vaste prik
Kortom: ik zou gek zijn als ik er niet mee door zou gaan. Ik ben nu 30 stukken onderweg. Goed gelezen stukken, amper gelezen stukken, stukken met reacties, stukken waar misschien geen haan naar kraaide. Ik streef naar twee posts in de week en de laatste tijd lukt dat aardig.

Daarbij heb ik overwogen om op twee vaste momenten te bloggen, de dinsdag en de donderdag, maar dat doe ik voorlopig nog niet. Ik wil mezelf niet vastpinnen op momenten als ik misschien niets zinnigs te melden heb (ja, je gelooft het niet) en anderzijds wil ik een onderwerp waar ik razend enthousiast, boos of anderszins emotioneel over ben gewoon direct online kunnen zetten, zonder te moeten wachten tot mijn blogdag weer is aangebroken. Via Facebook, Twitter en mail (jaa, hier rechts) ben je trouwens als eerste op de hoogte van nieuwe stukken (doe er je voordeel mee).

Verhuizen
Bij een feest hoort een cadeau en dat heb ik mezelf dan ook gegeven: een eigen domeinnaam. Dit wilde ik eigenlijk al vanaf het begin, maar – verstandig als ik ben, uhu – heb ik even afgewacht of ik het bloggen wel een beetje vol zou houden. Nu ik merk dat ik er met héél veel plezier mee bezig ben, ik er bakken energie van krijg en ik elke dag nieuwe ideeën heb, vind ik het deze kleine investering wel waard. De technische details (ik wil ook graag een update van mijn blogslooks) ben ik nog aan het uitzoeken, dus dat dat komt binnenkort allemaal vanzelf.

Al met al zijn jullie voorlopig niet van me af. Blijf vooral reageren, wees kritisch en laat het me weten als ik ergens mijn neus eens diep in zou moeten steken. Dankjulliewel!